اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن

و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن

و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن!

در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است....!!!

اگر تنهاترین تنهاها شوم باز خدا هست.او جانشین همه نداشتن هاست.نفرین و آفرین ها

بی ثمر است.اگر تمامی خلق گرگ های هار شوند و از آسمان هول و کینه بر سرم بارد تو

تنهای مهربان و جاوید و آسیب ناپذیر من هستی.ای پناهگاه ابدی !

تو میتوانی جانشین همه بی پناهی ها شوی.

دنیا را بد ساخته اند …

کسی را که دوست داری ، تو را دوست نمی دارد …

کسی که تورا دوست دارد ، تو دوستش نمی داری …

اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد …

به رسم و آئین هرگز به هم نمی رسند …

و این رنج است …

دکتر علی شریعتی

وقتی که دیگر نبود

من به بودنش نیازمند شدم

وقتی که دیگر رفت

من به انتظار آمدنش نشستم

وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد

من او را دوست داشتم

وقتی که او تمام کرد

من شروع کردم

وقتی که او تمام شد

من آغاز کردم

چه سخت است تنها متولد شدن

مثل تنها زندگی کردن است

مثل تنها مردن...

                           مجنون که می شویی لیلی شدن را کم می آورم ........

                 آوای دلت را با با کدامین ساز عاشقی می شود نواخت ....؟

                              بند بند وجودم تار می شود.....

                              دلم به لرزه می افتد .........

                                 لیلی شده ام .....؟؟؟

هنوز برایت می نویسم
درست شبیه پسرکی نابینا که هر روز برای ماهی قرمز
مرده اش غذا می ریزد . . .                                               

خاطرات آدم مثل یه تیغ کند میمونه که رو رگت میکشی!

نمیبره اما تا میتونه زخمیت میکنه...

دلتنگ روزهایی هستم
که معنای خداحافظ ، تا فردا بود...!

                به دوست داشتنت مشغولم

                همانند سربازی که سالهاست،در مقرّی متروکه

                    بی خبراز اتمام جنگ،نگهبانی می دهد...!

خدایا به خاطر تمام چیز هایی که دادی؛ندادی

دادی پس گرفتی؛ندادی بعدا می خوای بدی؛

دادی بعدا می خوای پس بگیری؛

ندادی میگی دادی؛

اصلا نمی خوای بدی شکـــــــــــــــــــــــــــر....!!!!!!!!

خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا شکـــــــــــــــــــــــــــرت..........

عاشق شده ام بر تو ! تدبیر چه فرمایی؟

از راهِ صلاح آیم؟ یا از درِ رسوایی؟

نقــاش خــــوبی نــــبودم...

..

اما

..

ايــن روزها...

..

به لطـف تــــــــــو...

..

انـــتظار را

..

ديـــدنی ميكــشـــــــــــــــم

              آنکه ویران شده از یار مرا می فهمد/

             آنکه تنها شده بسیار، مرا می فهمد

             چه بگویم که چنان از تو فرو ریخته ام/

                که فقط ریزش آوار مرا می فهمد...

بیچاره گل فروش
تنها کسی است که ،

وقتی با گل وارد خانه میشود همه غمگین میشوند . . .

گاهی آدم ها می روند

گاهی آدم ها می روند

نه برای اینکه دلایل ماندنشان کم شده

بلکه به این دلیل که آنقدر کوچکند

که تحمل حجم بالای محبت تو را ندارند....

                                                                 ترک برداشت.....

                                                دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم را می گویم

                                              بس که در مسیر زندگی سرد و گرم شد...

                              به دنبال ویلچری هستم برای روزگار !

                       ظاهرا پایی برای راه آمدن با ما ندارد ...!

(مرد اونیه که قلبتو شارژ کنه نه سیم کارتتو)     

ملانصرالدین برای خرید پاپوش نو راهی شهر شد. در راسته ی کفش فروشان انواع مختلفی از کفش ها وجود داشت که او می توانست هر
کدام را که می خواهد انتخاب کند. فروشنده حتی چند جفت هم از انبار آورد تا ملا آزادی بیشتری برای تهیه کفش دلخواهش داشته باشد ملا یکی یکی کفش ها را امتحان کرد، اما هیچ کدام را باب میلش نیافت
هر کدام را که می پوشید ایرادی بر آن وارد می کرد. بیش از ده جفت کفش دور و بر ملا چیده شده بود و فرشنده با صبر و حوصله ی هر چه تمام به کار خود ادامه می داد. ملا دیگر داشت از خریدن کفش ناامید می شد که ناگهان متوجه ی یک جفت کفش زیبا شد. آنها
را پوشید. دید کفش ها درست اندازه ی پایش هستند. چند قدمی در مغازه راه رفت و احساس
رضایت کرد. بالاخره تصمیم خود را گرفت. می دانست که باید این کفشها را بخرد.
از فروشنده پرسید: قیمت این یک جفت کفش چقدر است؟
فروشنده جواب داد: این کفش ها، قیمتی ندارند.
ملاگفت: چه طور چنین چیزی ممکن است. مرا مسخره می کنی؟
فروشنده گفت: ابدا، این کفش ها واقعا قیمتی ندارند، چون
کفش های خودت است که هنگام وارد شدن به مغازه به پا داشتی......!!!

هر جا که می بینم نوشته است...
خواستن،توانستن است...آتش می گیرم!
یعنی او نخواست که نشد!

جان غمگین ، تن سوزان ، دل شیدا دارم
آنچه شایسته عشق است ، مهیا دارم
سوز دل ، خون جگر ، آتش غم ، درد فراق
چه بلاها که ز عشقت من تنها دارم

من که به هیچ دردی نمیخورم …

این دردها هستند که چپ و راست به من میخورند...

آرزویم این است که بهاری
بشود روز و شبت

که ببارد به تمام رخ تو بارش
شادی و شعف

و من از دور ببینم که پر از
لبخند است چشم و دنیا و دلت . . .

گیرم که از حصار کوتاه
دلم ساده می پری ، با دیوار بلند خیالم چه می کنی . . . ؟

سرم را  شاید بتوانند دیگران گرم کنند

اما وقتی تو نیستی، هیچکس نیست دلم را گرم کند...!

کسی که وقتی میخواد از خیابون یکطرفه رد بشه،

هم سمت راستو نگا میکنه هم سمت چپ...
دیوونه نیس... این هم از دشمن زخم خورده هم از دوست...

تو درچشم من همچو موجی

خروشنده و سرکش و ناشکیبا

که هر لحظه ات می کشاند به سویی

نسیم هزار آرزوی فریبا

تو موجی

تو موجی و دریای حسرت مکانت

پریشان رنگین افق های فردا

نگاه مه آلوده ی دیدگانت

تو دائم به خود در ستیزی

تو هرگز نداری سکونی

تو دائم ز خود می گریزی

تو آن ابر آشفته ی نیلگونی

چه می شد خدایا...

چه می شد اگر ساحلی دور بودم؟

شبی با دو بازوی بگشوده ی خود

تو را می ربودم...تو را می ربودم

اگه گفتین این شعر از کیه؟؟؟؟!!!!

خیلی وقت است که بی تابم ....
دلم تاب میخواهد و یک هل محکم که دلم هری بریزد پایین هر چه
در خودش تلنبار کرده را

در آنجا بر فراز قله ی کوه

دو پایم خسته از رنج دویدن

به خودگفتم که در این اوج ،دیگر

صدایم را خدا خواهد شنیدن

به سوی ابر های تیره پر زد

نگاه روشن امیدوارم

ز دل فریاد کردم کای خداوند

من او را دوست دارم دوست دارم!